De zaak

Javier raakte door een bedrijfsongeval werkeloos. hij kwam in betalingsproblemen met zijn hypotheek en nam contact met de bank op om naar een overbruggende oplossing te zoeken. Deze gaven geen gehoor aan het verzoek met het gevolg dat het tot een betalingsachterstand kwam. De bank verlangde een punctuele betaling.

Op zoek naar een oplossing kwam Javier er achter dat vele banken secutarisatie van de originele leenovereenkomst plegen. Dit houdt in dat de overeenkomst – die een waardedocument is – wordt doorverkocht aan een andere instantie. De bank is daarmee niet meer in het bezit van dit document en kan geen rechten meer ontlenen aan de inhoud.

Hierop heeft Javier de bank verzocht tot inzage van de originele overeenkomst. De bank reageerde niet en zette de gedwongen verkoop door (zie Productie 10, markering 2 en 3 en productie 11 die bij het verweerschrift bij de rechtbank is aangeboden).

Als het uiteindelijk voor de rechter komt, dan wordt er inhoudelijk niet op de feiten ingegaan die Javier met het verweerschrift inbrengt.

In de beschikking schrijft de rechter: “Met de verzoekster is de voorzieningenrechter van oordeel dat voldoende is komen vast te staan dat partijen afspraken hebben gemaakt over de wijze van (af)betaling en dat belanghebbenden het door hen aan de verzoekster verschuldigde bedrag niet hebben gestort op een door verzoekster aangegeven rekening.” (zie beschikking rechtbank blz. 2, markering 1) De originele leenovereenkomst is het enige bewijs dat er een contract is. Dit dient bij de zitting voor de rechter aanwezig te zijn. Hierover wordt in de beschikking niet gesproken.

Het handelt hier eigenlijk helemaal niet om een rechtszitting, maar om de behandeling van een verzoekschrift. Dit wordt echter door een vermeende rechter gedaan. Deze rechter is uiteindelijk geen rechter, maar een administrator. In deze procedure wordt een mens vervreemd van zijn eigendommen, zonder dat hij zich werkelijk daartegen kan verweren. De zittende rechter schendt hier de mensenrechten, omdat ze het vervreemden van eigendom legaliseert. Het vervreemden van eigendom zonder mogelijk verweer is een schending van mensenrechten.