Het is niet zo eenvoudig als het lijkt om een eenduidige definitie van de mensenrechten te geven. Ook is het niet makkelijk om dit uit te leggen aan mensen die geloven in het huidige rechtssysteem en daardoor gewend zijn om hun verantwoording af te geven. Dit geldt voor zowel de voorstanders als de tegenstanders. Beide groepen geloven in dit systeem of zijn op zoek naar een ander (alternatief) systeem.

Mensenrechten komen voort uit een natuurlijk fenomeen. Vandaar de benaming Natuurlijk Recht. Feitelijk is het een natuurwetenschap, die strikte regels volgt. Er is ook een universitaire afdeling die zich daarmee bezig houdt (www.iuscommune.eu), maar ik ga ervan uit dat zij zich niet werkelijk in de oorsprong van mensenrechten interesseren.

Om natuurlijke fenomenen te ontdekken dien je ze als wetenschapper te observeren (empirische wetenschap). Het probleem is echter, dat alle culturen die nog volgens dit natuurlijke principe leefden door de westerse cult-uur zijn vernietigd. Als ze nog bestaan, dan zijn ze in ieder geval buiten het gezichtsveld van de gemiddelde westerling en zijn ze door de propaganda bestempeld als heidenen, wilden en primitieven.

Hier blijft ons dus niets anders over dan te beginnen met een theorie, die we dan kunnen toetsen aan de werkelijkheid. Ook krijgen we dan meer inzichten waar we ons op dit moment bevinden en wat er nog tussen ons en onze rechten staat. Zoals dat eigenlijk met elke wetenschappelijke discipline is, kunnen we de zaak niet uit elkaar trekken en in hokjes verdelen, maar dienen we een totaalbeeld te maken van wat is. Alle aspecten van een samenleving staan met dit Natuurlijk Recht in verbinding.

Natuurlijk Recht is als een natuurlijke beweging. Feitelijk kan ze niet worden vastgelegd in regels. De regels zouden alleen maar een omschrijving van het fenomeen zijn. Deze regels uitvoeren zou echter doorgaans rechten van mensen kunnen schenden. Dit komt omdat ze een afgeleide zijn van de werkelijkheid.

Het komt er dus op aan dat je begrijpt of eigenlijk voelt wat mensenrechten zijn. Ze komen voort uit het natuurlijk gegeven dat iedereen kan waarnemen wat juist is. Niet goed voor het individu, maar juist voor alles. Dus helemaal juist. En mocht iemand de weg kwijt raken, dat heeft zijn omgeving de verantwoording om hem daarop te wijzen, te helpen de weg terug te vinden of, bij hardnekkige weigering ervoor te zorgen dat de omgeving daartegen is beschermd. Want als iemand niet in staat is om in te zien dat hij anderen (en zichzelf) in gevaar brengt, dan dient de gemeenschap maatregelen te treffen die tegen de wil van de betreffende mens in kunnen gaan. Dit ter bescherming van hemzelf en zijn omgeving. De betrokken mens krijgt echter altijd de gelegenheid om zijn handelen te verantwoorden. Hiervoor dient dan het volkstribunaal. Dit lijkt in strijd met de mensenrechten, maar dat is het niet als je het grotere geheel kunt waarnemen.

Uitgangspunt:
Onze mensenrechten vloeien voort uit het gegeven dat niemand het recht heeft om over een ander te heersen. Niemand kan een ander bevelen. Dit zijn rechten die elk mens heeft en waarop geen uitzonderingen bestaan. Het is het recht van elk mens in vrijheid te leven en niemand heeft het recht om zijn vrijheid of eigendommen aan te tasten. Een mens is vrij zolang hij de rechten van een ander mens niet schendt. Dit is vanuit het beginsel van gelijkwaardigheid. Niemand staat boven of onder een ander.
Bijvoorbeeld: Een discussie over de positie van een koning hoeft dus helemaal niet gevoerd te worden, omdat ze nergens over gaat. Het is een titel die iemand is gegeven en diegene boven anderen plaats. Een schending van mensenrechten dus.

U kunt ook verder lezen in de Handleiding voor een volkstribunaal op onze site Vereniging Vrije Mens.

Voor een wetenschappelijke discussie over de mensenrechten hebben we een groep aangemaakt op ons gedecentraliseerd sociaal platform friendica.vrije-mens.org. Het staat een ieder vrij om aan deze discussie deel te nemen.